Tijdens het Duvel Blues Festival 2015 in Puurs, was op zaterdag o.a. “Luke Winslow-King feat. gitarist Roberto Luti” geprogrammeerd. Elk jaar staat er op de affiche van Duvel Blues ten minste één artiest met code “to be discovered”… Zou dat dit jaar Luke Winslow-King kunnen zijn?

Luke Winslow-King (°1983) is een (slide) gitarist, componist en singer-songwriter uit Cadillac, MI. Luke is in 2001 naar New Orléans verhuisd en geïnteresseerd in vooroorlogse blues en traditionele jazz. Hij studeerde muziek aan de universiteit in New Orléans en daarna in Praag als beursstudent, compositie. Zijn oeuvre is een mix van delta-folk music, ragtime en R&R. In 2013 bracht hij zijn debuut “The Coming Tide“ uit. Luke treedt solo op en met band. Als Luke tourt is dit meestal met zijn eega Esther Rose, die ook zingt en wasbord speelt, bassist Cassidy Holden, drummer Benji Bohannon en trompettist / keyboardspeler Ben Polcer. Maar, gezien Luke graag afwisselt, kan dat / is dit ook (zoals vandaag in Puurs) vaak anders…

Wij van Rootstime kenden Luke Winslow-King van album recensies (“The Coming Tide” - 2013 / “Everlasting Arms” - 2014) al langer en maakten tijdens Duvel Blues tijd, om met deze jonge (opkomende) artiest te kunnen babbelen. Voor Duvel liet Luke vrouwlief Esther Rose even thuis en bracht hij de charismatische slide gitarist Roberto Luti mee, die, achteraf gezien, voor heel wat animo zorgde! Het interview was vrij kort, want Luke liep al van voor het interview met zijn gitaar rond en probeerde een hoek te vinden, waar hij zich kon concentreren, voorbereiden en zingen. Let’s talk…

Mr. Luke Winslow-King, je bent afkomstig uit Cadillac, MI, maar je woont in New Orléans. In België sta je vandaag geprogrammeerd tijdens Duvel Blues. Voor sommigen zal je een “onbekende” zijn, voor anderen de “te ontdekken” artiest van de avond. Kan je jezelf even voorstellen aan onze Rootstime fans?

Juist, ik ben afkomstig uit Cadillac in Michigan, maar woon al vanaf mijn achttiende in New Orléans. Dat is nu al meer dan tien jaren.
Me even voorstellen?
Om te beginnen, ik ben heel blij dat ik hier vandaag, op “Doevel” Blues (want zo spreken ze het in Amerika uit) mag optreden. Ik hoop dat ik me straks nog beter kan voorstellen met mijn muziek, wanneer ik op het podium sta. Zoals je al zei, ik ben Luke Winslow-King en ik groeide op in Cadillac, MI. Ik speel al muziek van toen ik een tiener was. Vanaf mijn veertiende tot nu op mijn tweeëndertigste, treed ik al op. Ik was al op vele plaatsen in de States, Europa en Australië en breng tijdens mijn optredens blues.
Ik studeerde eerst klassieke muziek (in het ‘Interlochen Center for the Arts’), kortbij Cadillac, waar ik woonde. Ik verhuisde daarna naar New Orléans, waar ik tien jaren lang optrad in clubs.
Je verdere opleiding in Praag?
Door een uitwisselingsprogramma, kon ik compositie gaan studeren in Tsjecho-Slowakije, in Praag. (Hij vervolgt daarna zijn NO verhaal). De laatste tien jaren deed ik vooral veel ervaring op in New Orléans, door op te treden in clubs en op straat en door van andere blues muzikanten, jazz muzikanten… te leren. Tijdens mijn optredens speel ik meestal originele nummers. 90% van de nummers tijdens mijn shows, zijn eigen blues nummers.

Je woont al even in NO. Wat zijn er je favoriete plekken? Waar moeten we zeker naar toe, als we NO (als muziekliefhebber) bezoeken?

In New Orléans is de ‘Frenchmen Street’* (in de 7th Ward, de tweede grootste sectie van NO, Louisiana), mijn favoriete straat. Al mijn vrienden wonen daar. Iedereen die muziek wil horen gaat naar Frenchmen Street. Als je naar daar komt kan je minstens tien interessante muziek clubs vinden.

[* ‘Frenchmen Street’ is het best gekend van de ‘Faubourg Marigny’ buurt, waar de meest populaire live clubs zich bevinden, als ‘Snug Harbor’, ‘the Spotted Cat’ en ‘the Maison’. Dit buiten de gebruikelijke restaurants, bars, coffee shops en andere zaken / nvdr]

Je bent nu tweeëndertig, nog vrij jong. Hoe begon alles? Ben je opgegroeid in een muzikale omgeving / familie?

Mijn vader speelde muziek in de kerk. Ik ben als baptist opgegroeid en daar begon alles.  

Je studeerde in NO, maar ook in Europa, in Praag. Dit is niet gebruikelijk / alledaags?

In Praag studeerde ik vooral klassieke muziek. In de opleiding ging het vooral om de theorie, compositie…

Je voorliefde gaat naar oude, traditionele muziek (delta-folk, ragtime, Americana…) Hoe zou je zelf je stijl omschrijven?

Ik ben altijd geïnteresseerd geweest in traditionele muziek, in blues muziek. In New Orléans is deze muziek nog altijd levend aanwezig. Dat jonge mensen deze muziek brengen vindt men dat daar heel gewoon. Traditionele muziek is altijd mijn passie geweest. Ik beschouw het niet als “oude” muziek, maar als muziek die nog altijd “leeft” en zoek nog altijd naar nieuwe songs.  

Door wie ben je beïnvloed?

Ik leer heel veel van mijn lead gitarist Roberto Luti, die er vandaag bij is. Het is fantastisch om met hem te kunnen samen werken.
Ik ben beïnvloed door grote gitaristen als Ry Cooder, Taj Mahal, Bonnie Raitt… Ze zijn allemaal beïnvloed door Mississippi Fred McDowell, Charlie Patton, Robert Johnson, … (en er volgen nog enkele namen van Mississippi legendes…).   

Je bent vaak onderweg. Is er een verschil tussen het publiek in de States en hier in Europa?

Touren? Ik tour graag, ik koos er voor en ik ben er aan gewoon geraakt.
States / Eu: Een verschil? Heel zeker. In Europa is het publiek heel open, toegankelijk. Men is er klaar voor nieuwe muziek, heel enthousiast en Amerikaanse artiesten zijn hier geliefd. We zijn jullie hier deel dankbaar voor en we genieten er erg van! 

Je laatste album “Everlasting Arms” is je vierde album. Leg ons even uit waarover het in de titel gaat. De oude Anthony J. Showalter song? Wat schuilt er achter de titel?

De titel? De titel is gebaseerd op een bestaand (klassiek) gospel nummer, geschreven rond 1850, door Anthony J. Showater. Mijn nummer is een herwerking van die song. Ik gebruikte de titel maar herschreef de tekst volledig, volgens mijn ideeën. Alle songs op het album zijn originele songs, op één cover na “La Bega’s Carousel”. De activist Bill Lamotta is de auteur van dit protest lied.    

Welke zijn je favoriete / special songs? Waarom?

“Graveyard Blues” [een gevoelige blues met inktzwarte teksten / nvdr] is mijn favoriete track van het album. Het is een rustig nummer, met een triest verhaal, maar met een heel mooie melodie. Dit nummer zal ik vanavond zeker brengen.

We zijn nu in 2015. Waar wil je muzikaal staan in 2020?

Ik hoor vaak iemand na een optreden zeggen, “toen ik je de laatste keer hoorde, waren je songs heel verschillend. Je speelt nieuwe songs en een andere stijl…”
Ik wil altijd blijven vernieuwen en goede dingen brengen: “Expect the unexpected!...”

Wat boeit je nog buiten muziek?

Ik ga heel graag vissen.

Wat zijn je plannen voor de nabije toekomst? Wat krijgen we vanavond te horen? Hoe zet je de set list op?

Verder touren in Europa. We touren hier negen weken en doen zo’n zeven, acht landen aan. Daarna vliegen we terug en gaan dan in Canada, Californië, Michigan en nog enkele staten optreden. We gaan ook een nieuw album opnemen. Wanneer ik songs schrijf? Ik schrijf voortdurend en overal… Zelfs wanneer ik me op warm, tijdens een sound check…
Vanavond? Ik sta vanavond voor het éérst op het podium samen met drie heren. Buiten gitarist Roberto Luti is er ook, voor de éérste keer met ons in Europa, Brannan Andes uit Detroit bij. Hij treedt pas voor de derde keer in Europa op en Benji Bohannon, de drummer. Benji en Roberto speelden ook op het album.
Set list? Enkele nummers uit het nieuwe album, andere originele songs en ook oude blues nummers.  

Thank you again Luke Winslow-King for your time and thank you for your beautiful music!

Eric Schuurmans

meer foto's © Rootstime